Rozmowa z Louisem Konickxem gospodarzem toru Rolex Grand Prix w s’Hertogenbosch.

RGS: Jaki jest proces projektowania toru dla takiego Grand Prix?

Louis Konickx: Zaczęliśmy nad nim pracować trzy tygodnie temu. Opracowaliśmy koncepcję wraz z moim asystentem. Nasze pomysły przesyłamy sobie nawzajem, to jest praca zespołowa. Ponieważ arena była większa w tym roku to dodaliśmy dłuższe kombinacje. Bardzo ważną rzeczą jest aby była równowaga pomiędzy stacjonatami i okserami. Bo jeśli tor jest zbyt defensywny i zawiera za dużo szerokich okserów to wymagamy zbyt wiele od koni i nie osiągniemy odpowiedniej liczby czystych przejazdów. Parkur misi być wyzwaniem, ale możliwym do osiągnięcia.

Czy były jakieś szczególne zadania w tym parkurze?

Tak chcieliśmy sprawdzić czy konie są wszechstronne. Jeśli budujesz duże przeszkody to rzucasz wyzwanie koniom, które mają mniej siły, ale są łatwe dla tych silniejszych. Ważna jest różnorodność zadań, która ostatecznie wyłoni najlepszych. We wszystkich przypadkach chcemy przetestować zgranie między koniem a jeźdźcem, ich zdolność do współpracy. Tego właśnie szukamy projektując parkury.

Czy jest jakaś presja kiedy konkurs jest częścią Rolex Grand Slam?

Z pewnością tak, jest większa presja. W większości daje się ją odczuć ze strony zawodników, bo oni chcą wygrać konkurs i rozpocząć walkę o Rolex Grand Slam. Więc musimy upewnić się, że ten tor daje szansę rywalizacji najlepszym. Stawka jest przecież wyższa niż wygranie samego Grand Prix.

Czy pasja pomaga ci w roli gospodarza toru?

Każdy dzień i każde zawody są inne. Szczególnie cieszyłem się na tegoroczne the Dutch Masters, ponieważ zaprojektowaliśmy wiele nowych przeszkód, nawiązujących do Holandii. Skupiliśmy się na holenderskich artystach na przykład na Van Goghu. Była też przeszkoda z holenderskimi owocami, do tego wiele małych akcentów, które moim zdaniem sprawiły, że konkurs był wyjątkowy.

Żródło: Rolex Grand Slam, Fot. Kit Houghton