Na mniej niż dwa tygodnie przed Mistrzostwami Świata napięcie rośnie i krążą spekulacje na temat przyszłych medalistów. Prawdopodobnie głównym pytaniem jest to, czy drużyna Szwecji zdoła utrzymać swoją doskonałą formę i do triumfu w Igrzyskach Olimpijskich w Tokio dodadzą kolejny złoty krążek.

Opublikowana w tym tygodniu lista zgłoszeń ostatecznych pokazuje, że troje tych samych zawodników i te same trzy konie, które zdobyły tytuł drużynowy dla swojego kraju po raz pierwszy od 97 lat, zostały wybrane po raz kolejny.

Henrik von Eckermann i King Edward, Malin Baryard-Johnson i H&M Indiana oraz Peder Fredricson i H&M All In – zdobywcy indywidualnego srebra – dzięki sukcesowi tej ekipy 12 miesięcy temu szwedzkie skoki ponownie znalazły się w centrum uwagi. Do pięcioosobowej drużyny na Mistrzostwa Świata dołączył brat Pedera - Jens Fredricson dosiadający konia Markan Cosmopolit, który zaledwie trzy miesiące temu zajął trzecie miejsce w finale Pucharu Świata, oraz wielokrotny olimpijczyk Rolf-Göran Bengtsson z Ermindo W.

Ekscytująca rozgrywka

Wielkie zwycięstwa rzadko przychodzą łatwo – w Tokio musieli powalczyć w ekscytującej rozgrywce z drużyną USA, a różnice były minimalne.

Było to bezpośrednie przeciwieństwo wyniku starcia między tymi dwoma narodami na World Equestrian Games w Tryon w USA trzy lata wcześniej, gdzie McLain Ward przypieczętował zwycięstwo swoim finałowym przejazdem na klaczy Clinta.

Ward powraca do amerykańskiej drużyny w walce o tytuły mistrza świata w 2022 roku, tym razem jeżdżąc z bardzo utalentowanym koniem Contagious. Dołączy do nich Adrienne Sternlicht na Cristalline, która również była częścią zwycięskiej drużyny z 2018 roku. Amerykańską selekcję uzupełniają Lillie Keenan (Argan de Beliard), Brian Moggre (Balou du Reventon) oraz Jessica Springsteen (RMF Zecilie).

Jednak spośród 22 rywalizujących drużyn najbardziej obawiać się można Belgii. Drużyna Petera Weinberga zadomowiła się już wygodnie na brązowym medalowym miejscu w Tokio, zanim rozpoczęła się ostateczna walka o pozostałe dwa medale, a w obecnej doskonałej formie Niels Bruynseeels (Delux van T&L), Jérôme Guery (Quel Homme de Hus), Nicola Philippaerts (Katanga v /h Dingeshof), Jos Verlooy (Igor) i Gregory Wathelet (Nevados S) mogą okazać się trudnymi orzechami do zgryzienia.

Holendrzy, zwycięzcy finału Finału Pucharu Narodów z 2021, również będą toczyć zaciętą walkę: Harrie Smolders (Monaco), Sanne Thijssen (Con Quidam RB), Maikel van der Vleuten (Beauville Z) i Jur Vrieling (Long John Silver 3) i Hessel Hoekstra (Icoon VDL). Z drugiej strony francuski kwintet Mathieu Billot (Quel Filou 13), Gregory Cottard (Bibici), Simon Delestre (Cayman Jolly Jumper), Julien Epaillard (Caracole de la Roque) i Kevin Staut (Scuderia 1918 Viking d'La Rousserie) to doświadczony i bardzo utalentowany skład.

Jednak, jeśli chodzi o doświadczenie, to zdecydowanie najwięcej ma go Brytyjczyk John Whitakerem. Zdobył pierwszy z czterech zespołowych medali Mistrzostw Świata w Dublinie w 1982 roku i indywidualne srebro z legendarnym Miltonem w Sztokholmie w 1990 roku. W tym roku razem z koniem Equine America Unick du Francport dołączy do zespołu w składzie: Scott Brash (Hello Jefferson), Harry Charles (Romeo 88), Joseph Stockdale (Equine America Cacharel) i duetu, który wywalczył indywidualne złoto w Tokio: Ben Maher i Explosion W.

Najlepsi

Niemcy mają na swoim koncie najlepsze wyniki w mistrzostwach indywidualnie z siedmioma złotymi medalami z 19 poprzednich edycji, a po ich stronie są aktualni mistrzowie Europy Andre Thieme i DSP Chakaria, a także Christian Ahlmann (Dominator 2000 Z), Marcus Ehning (Stargold), Janne Friederike Meyer- Zimmermann (Messi van't Ruytershof) i Jana Wargers (Limbridge). Jak zawsze będą poważną siłą, z którą należy się liczyć.

Thieme pokonał Szwajcara Martina Fuchsa o ten indywidualny tytuł w Europie we wrześniu ubiegłego roku, a Szwed Peder Fredricson zdobył wtedy brąz. Ta trójka ponownie będzie toczyć zaciętą walkę o medale, gdy akcja rozpocznie się w Danii już za 10 dni.

Szwajcarzy zdobył tytuł drużynowy mistrzów Europy w 2021 roku, a razem z Fuchsem, Stevem Guerdatem, Edouardem Schmitzem, Piusem Schwizerem i Elin Ott stanowić będą w tym roku bardzo mocny skład. W szczególności Fuchs był ostatnimi czasy jak pociąg, którego nie można zatrzymać, zajmując od miesięcy czołowe miejsca w światowym rankingu i dodając tytuł zwycięzcy Finału Pucharu Świata do swojej długiej listy ostatnich sukcesów w kwietniu ubiegłego roku.

Oczywiście w tym sporcie nigdy nie wiadomo dokładnie, co się wydarzy, a niespodzianki są na porządku dziennym. Nic nie jest pewne, poza tym, że Mistrzostwa Świata powinny zapewnić porywający tydzień sportu na najwyższym poziomie.

Trochę historii

Podczas gdy tytuł indywidualny był do zdobycia od inauguracyjnych mistrzostw w Paryżu w 1953 roku, gdzie zwyciężył Hiszpan Francico Goyoago, mistrzostwa drużynowe zostały ustanowione dopiero w 1978 roku w Aachen, gdzie brytyjska drużyna Derek Ricketts, Caroline Bradley, Malcolm Pyrah i David Broome pokonali Holandię i USA.

Odbyło się tylko 11 drużynowych konkursów Mistrzostw Świata, a kraje, które odniosły największy sukces to Niemcy i Francja, które mają na swoim koncie po trzy zwycięstwa.

Jeśli chodzi o indywidualną chwałę, Niemcy stoją na czele reszty z siedmioma zwycięstwami z 19 edycji, zaczynając od legendarnego partnerstwa Hansa Gunthera Winklera i Halli w 1954 roku, a kończąc na Simone Blum i DSP Alice w 2018.

Fakty i statystyki:

• Gospodarzem toru będzie Holender Louis Konickx, a delegate technicznym Anthony D’Ambrosio z USA.
• W Mistrzostwach wystąpią reprezentanci 34 krajów – 22 z drużyną, 19 z 5 reprezentantami, 12 z zawodnikami startującymi indywidualnie.
• Kraje rywalizujące drużynowo: Argentyna, Australia, Austria, Belgia, Brazylia, Kanada, Kolumbia, Dania, Francja, Niemcy, Wielka Brytania, Irlandia, Izrael, Włochy, Japonia, Meksyk, Holandia, Norwegia, Hiszpania, Szwajcaria, Szwecja i USA
• Kraje z zawodnikami startującymi indywidualnie: Chiny (1), Czechy (2), Egipt (2), Grecja (1), Jordania (1), Łotwa (1), Liban (1), Litwa (1), Polska (2), Słowacja (1), Republika Południowej Afryki (1) i Turcja (2).
• Rywalizacja drużynowa rozstrzygnie się na przestrzeni 3 dni, z czterema parami w każdej ekipie. Pod uwagę będą brane trzy najlepsze rezultaty.
• Wszystkie ekipy wystartują w konkursie szybkości w środę 10 sierpnia, a potem w pierwszym nawrocie drugiego konkursu (wg. Tabeli A, dokładności) w czwartek, 11 sierpnia. 10 najlepszych drużyn zakwalifikuje się do drugiego nawrotu, który odbędzie się w piątek, 12 sierpnia, z ewentualną rozgrywką o medale.
• Po dniu przerwy przyjdzie czas na zmagania indywidualne, w których wystartuje 25 najlepszych par po pierwszych dwóch konkursach. W niedzielę, 14 sierpnia, zawodnicy powalczą w dwóch nawrotach na różnych parkurach. W drugim wystartuje najlepsza dwunastka.  

Źródło: inside.fei.org

Fot. FEI