W finale pierwszego sezonu rozgrywek Longines League of Nations™ triumfowała drużyna Niemiec.

Była to wyrównana walka, w której Niemcy i Holendrzy prowadzili już na półmetku z zerowym wynikiem, ale Francja, Szwecja i Brazylia deptały im po piętach, mając zaledwie po cztery punkty karne na koncie.  

Irlandczycy mieli ich osiem, USA i Hiszpania po 12, a Szwajcarzy aż 24 i nie było już dla nich szans na odrobienie strat. Pod koniec dnia udało im się jednak wyprzedzić Francuzów, którzy zostali wyeliminowani po zaskakującym upadku Kevina Stauta.

„Myślę, że nikt nie może teraz powiedzieć, że nowy format nie działa – jest bardzo ekscytująco!”  – mówił Santiago Varela, gospodarz toru.  

W rundzie pierwszej liczyły się trzy najlepsze wyniki z ekipy, a do drugiego nawrotu powracały już tylko trzy pary na team. W związku z tym rywalizacja była nieprzewidywalna i trzymająca w napięciu.

„W tym formacie trzeba czekać do samego końca, bo wszystko może się zmienić w ciągu sekundy!”, powiedział Varela. I tak właśnie się stało.

Deska na stacjonacie numer 9 była jednym z najtrudniejszych zadań, z wyborem długich pięciu lub krótkich sześciu foulee od poprzedzającego oksera. Kiedy jednak w drugiej rundzie podniesiono przeszkody, największym wyzwaniem okazał się podwójny szereg ze stacjonat numer 7.

Niemcy zaczęli wyglądać na zagrożonych, gdy Andre Thieme i jego klacz Chakaria, zdobywcy złotego medalu mistrzostw Europy w 2021 roku, zaliczyli w drugim parkurze zrzutkę. A kiedy jego rodak i świeżo upieczony indywidualny mistrz olimpijski, Christian Kukuk na koniu Checker, zjechał z parkuru z dwoma błędami, wydawało się, że naprawdę tracą kontrolę.

Maikel van der Vleuten i jego dwukrotny brązowy medalista olimpijski, wałach Beauville Z NOP, wytrzymali pod presją, zaliczając double clear, ale Kim Emmen i jej siwy wałach Imagine zrzucili oba człony trudnego szeregu.

Jako przedostatni na trasę wyruszył Richard Vogel z Niemiec na imponująco galopującym United Touch S – ku radości swojej ekipy, pokonali ten parkur bezbłędnie. Listę startową zamykał Holender Harrie Smolders na Uricas van de Kattevennen.  Gdyby byli zerowi, doszłoby do rozgrywki. Spadł jednak drąg na pierwszej stacjonacie szeregu numer 7 i to Niemcy pod wodzą szefa ekipy Otto Beckera stanęli na najwyższym stopniu podium.

Becker ma szczególnie silny związek z areną w Barcelonie, ponieważ to właśnie tam w 2008 roku startował tam w swoim ostatnim Pucharze Narodów. „Jestem dumny i zaszczycony naszym dzisiejszym zwycięstwem!”, powiedział.

Na wieczornej konferencji prasowej czwarta członkini drużyny Jana Wargers powiedziała, że rozumie decyzję o pozostawieniu jej i jej klaczy Dorette OLD „na ławce” podczas dzisiejszej drugiej rundy.

„Zdecydowaliśmy, że inne konie były dziś po prostu w nieco lepszej formie niż mój”, wyjaśniła.

Mistrz olimpijski Kukuk opowiedział o swojej drugiej rundzie z dwoma błędami, która sprawiła, że drużyna Niemiec znalazła się w zagrożonej sytuacji w końcówce.

„Po prostu czułem, że nie jestem wystarczająco dokładny... Czułem, że prawdopodobnie kondycyjnie on (Checker) nie jest teraz w szczytowej formie. Jego ostatnim występem był Paryż (Igrzyska Olimpijskie) i to kilka tygodni temu. Wszystko było ustawione pod ten cel, a potem miał przerwę i to jest pierwszy duży występ po tej przerwie”.

Zdał sobie sprawę, że 12 punktów Kim Emmen naprawdę dało mu odetchnąć.

„Niestety dla niej, miała niezbyt dobrą rundę i nagle się zrównaliśmy. A potem Richie miał absolutnie znakomity drugi parkur i dlatego jesteśmy teraz szczęśliwymi zwycięzcami!”, dodał.

Thieme obwiniał siebie za błąd w drugiej rundzie. Po pokonaniu trudnego szeregu, który zbierał tego dnia żniwo, powiedział, że był „w pewnym sensie szczęśliwy i zrelaksowany, ponieważ zdałem sobie sprawę, że byłem pierwszym, który pojechał ten szereg na zero”. Ale siedem foulee do następnego oksera „to było o 20 centymetrów za daleko i musiała wykonać naprawdę duży skok, co zrobiła bardzo dobrze. A potem sześć foulee (do stacjonaty numer 9) wyszło bardzo, bardzo krótko i nie udało mi się jej skrócić tak, jak w pierwszej rundzie...”.

„To był dla nas wspaniały dzień!”, powiedział Vogel, który zajmuje obecnie 10. miejsce w światowym rankingu.

Jest jednym z wielu zawodników, którzy bezgranicznie polegają na pomocy swoich luzaków, o czym opowiadał na konferencji prasowej. „Muszę podziękować Felicii (Wallin). Właściwie to głównie ona trenowała go od Paryża. Daliśmy mu trochę wolnego i pojechaliśmy do Spruce Meadows, a potem znowu miał chwilę przerwy. Tak więc od Spruce, szczerze mówiąc, nie byłem często wokół niego, ponieważ byłem w Ameryce. Przejęła jego trening i najwyraźniej wykonała kawał dobrej roboty. Myślę więc, że teraz musimy to utrzymać. Plan działa!”

Postrzega Felicię jako kluczową członkinię swojego zespołu. „Bardzo się cieszę, że mam ją u swojego boku, a konie są bardzo szczęśliwe, że mają ją. Pracujemy razem od trzech i pół/czterech lat. Jesteśmy młodym zespołem. Ona ma 24 lata, a ja 27 - zmierzamy w tym samym kierunku i mamy duże nadzieje na przyszłość. Ją i United łączy wyjątkowa więź. Gdyby mógł wybierać między mną a Felicią, zawsze wybierałby Felicię. Ich relacja jest wyjątkowa. Bardzo dobrze się dogadują w siodle. To ja wykonuję pracę po płaskim która jest dla niego bardziej kształcąca, co również jest ważne. Ale to ona jeździ z nim w tereny i spędza z nim szczęśliwe chwile, co uważam za bardzo ważne, aby zachować odpowiednią równowagę w treningu. Teraz, kiedy nie było mnie przez dwa tygodnie, powiedziałem, żeby nie jeździła tylko do lasu, ale także w międzyczasie z nim popracowała - i zrobiła to bardzo dobrze!”, podkreślił.

Felicia i inni luzacy zwycięskiej drużyny, Sofie Karlsson, Heidemarie Jaeckel, Ulla Uusitalo i Johanna Klare, otrzymali specjalne nagrody podczas ceremonii dekoracji, a Ariel Grange, właścicielka klaczy Legacy startującej w barwach Irlandii pod Danielem Coyle, zdobyła nagrodę Best Horse za swoje występy podczas pierwszej serii Longines League of Nations™.

Coyle zgarnął również część premii w wysokości 200 000 euro za najlepsze indywidualne występy w finale wraz z Niemcem Vogelem, Holendrem van der Vleutenem i Armando Trapote - ten ostatni podniósł na duchu rodzimą publiczność, zaliczając „double clear” na Tornado VS.  

Coyle ponownie stanął na podium, dołączając do van der Vleutena i Szweda Henrika von Eckermanna i dzieląc się nagrodą dla najlepszego zawodnika – Best Athlete. Wszyscy trzej zaliczyli w sezonie pięć zerowych przejazdów.

Tytuł Debiutanta Sezonu przypadł Amerykance Callie Schott, a nagroda dla Szefa Ekipy tego sezonu powędrowała oczywiście w ręce Otto Beckera, którego zespół wygrał również pierwszy etap inauguracyjnej serii w Abu Dhabi w lutym.

Na miejscu trzecim z 20 punktami karnymi znaleźli się Szwedzi w składzie: Henrik von Eckermann i King Edward (0/4), Malin Baryard-Johnsson i H&M Indiana (0/8), Peder Fredricson i Catch Me Not S (4/4) oraz Rolf-Göran Bengtsson i Zuccero HV (4).  

Wyniki TUTAJ.

Źródło i zdjęcia: FEI