![Puchar 3](/images/2018/02_18/Puchar_3.png)
W kolejnym artykule z serii Słownik TylkoSkoki opisujemy zasady rywalizacji w Pucharze Świata w skokach przez przeszkody, popularnym cyklu Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej.
Puchar Świata - ligi, kwalifikacje i punkty
Rozgrywki Pucharu Świata obejmują jeźdźców ze wszystkich federacji zrzeszonych przez FEI i są podzielone na dziesięć lig. Sezon zawodów zaliczanych do Pucharu Świata trwa od maja, do lutego kolejnego roku. Finał odbywa się zwyczajowo w marcu lub kwietniu i bierze w nim udział czterdziestu zawodników.
Liczba jeźdźców, którzy uzyskują awans do finału z danej ligi zależy od poziomu jeździectwa w danym regionie świata, tak więc każda z lig ma nieco odmienne systemy kwalifikacyjne. Jednak sposób naliczania punktów bonifikacyjnych za zajęte miejsca jest wszędzie taki sam. Poniżej tabela punktów za zajęte lokaty.
![Zrzut ekranu 2018 02 27 o 18.00.32](/images/2018/02_18/Zrzut_ekranu_2018-02-27_o_18.00.32.png)
Jak wygląda podział liczby zawodników, którzy mogą awansować do finału z poszczególnych lig? Najwięcej, bo aż 18 jeźdźców kwalifikuje się z Europy Zachodniej, a 14 z Ameryki Północnej. Maksymalnie, w finale może wystartować 40 zawodników i tę liczbę wypełniają jeźdźcy z kolejnych lig. O przydziale tych miejsc decyduje komitet FEI i obecnie rozkłada się on następująco:
Europa Centralna - 3 miejsca
Ameryka Południowa, południe - 2 miejsca
Australia - 2 miejsca
Ameryka Centralna i Karaiby, Japonia, Północ Ameryka Południowa, Nowa Zelandia, Chiny, Azja i Południowa Afryka - 1 miejsce
Półwysep Arabski - 3 miejsca
Kaukaz i Korea - 1 miejsce
Liga Europy Zachodniej
Najbardziej prestiżowy charakter mają rozgrywki Ligi Europy Zachodniej. Te rozgrywki składają się z 13 zawodów kwalifikacyjnych rozgrywanych na prestiżowych zawodach CSI5* w sezonie halowym od października do lutego. Do finału dostaje się aż 18 jeźdźców. W LEZ sportowcy do zawodów kwalifikacyjnych są selekcjonowani przez federację. Każda z nich ma określoną liczbę miejsc, co znowu uwarunkowane jest poziomem jeździectwa. Najlepsza osiemnastka wybierana jest w oparciu o liczbę punktów bonifikacyjnych zgromadzonych w siedmiu najlepszych startach.
Co ciekawe, FEI dopuszcza start zawodników z innego regionu w danej lidze. I tak jak np. Edwina Tops-Alexander, która reprezentuje Australię, na stałe mieszka i trenuje w Holandii, od wielu lat bierze udział w kwalifikacjach LEZ.
Liga Europy Centralnej
Z Ligi Europy Centralnej do finału dostaje się trzech najlepszych jeźdźców. Wyłonieni oni zostają podczas zawodów kwalifikacyjnych i finału. Ten, tradycyjnie od kilkunastu lat odbywa się na CSI w Warszawie.
Kwalifikacje podzielone są na dwie subligi - północną i południową. Jednak w praktyce podział ten nie ma większego znaczenia, bowiem niezależnie od przynależności do federacji, zawodnik może startować w obydwu subligach i w każdej zdobywać punkty do swojej tabeli. W trakcie sezonu tworzone są dwa oddzielne rankingi dla subligi północnej i południowej. Prawo startu w finale ligi uzyskuje po 20 zawodników z każdej subligi. Jeśli któryś z nich się nie zgłosi, to dopuszczeni są kolejni, rezerwowi, ale muszą oni zajmować w tabeli miejsce nie dalej niż 35.
O miejscu w kwalifikacjach decydują punkty bonifikacyjne, uzyskane w 10 najlepszych startach. Jednak przed samym finałem tworzony jest nowy ranking, który obejmuje zawodników obu sublig, uwzględnia tylko tych, którzy zgłosili się do zawodów finałowych i bierze pod uwagę tylko 5 najlepszych rezultatów z kwalifikacji.
W czasie finału rozgrywane są trzy konkursy. Pierwszego dnia jest to konkurs szybkości, o wysokości 145 cm. Najlepsza dziesiątka otrzymuje punkty bonifikacyjne według skali - 10 pkt. za pierwsze miejsce, 9 pkt. za drugie, itd. Drugiego dnia odbywa się konkurs 150 cm, zwykły z rozgrywką. Tu, punkty bonifikacyjne przydziela się według tych samych zasad co w kwalifikacjach. Po dniu przerwy, ostatnim konkursem jest Grand Prix 155 cm zwykły z rozgrywką, w którym przyznaje się punkty jak w kwalifikacjach, z mnożnikiem 2.
O tym, kto znajdzie się w pierwszej trójce uprawnionej do startu w finale decyduje: suma punktów bonifikacyjnych zebranych w pięciu najlepszych startach w kwalifikacjach oraz suma punktów bonifikacyjnych zebranych podczas trzech konkursów finałowych ligi.
Zarówno podczas kwalifikacji, jak i podczas finału, konkursy mają charakter otwarty, a punkty przydziela się tylko zawodnikom z LEC, według kolejności, po wyrzuceniu z tabeli wyników zawodników z innych rejonów świata.
Finał Pucharu Świata
W finałowych zawodach Pucharu Świata bierze udział 40 zawodników. Zawody rozgrywane są w hali. Na rywalizację składają się trzy konkursy, każdy z przeszkodami o wysokości do 160 cm. Finał PŚ jest jedyną imprezą mistrzowską FEI, do której zawodnik może zgłosić dwa konie. Jednak w każdym konkursie startuje tylko na jednym. W trakcie rywalizacji tylko raz może dokonać zmiany konia.
Pierwszy półfinał jest konkursem szybkości (ewentualne błędy są przeliczane na karne sekundy), drugi konkursem zwykłym z rozgrywką. W obydwóch konkursach zawodnikom za zajęte miejsca przyznawane są punkty bonifikacyjne według następującej zasady - zwycięzca otrzymuje liczbę punktów wynikającą z liczby startujących w konkursie + 1. Drugi, dwa punkty mniej niż wygrany, trzeci 3 punkty mniej niż zwycięzca, czwarty 4 punkty mniej, itd.
Do ścisłego, dwunawrotowego finału przystępuje 30 najlepszych zawodników (do drugiego nawrotu dostaje się najlepsza dwudziestka). Lider, który zgromadził w dwóch półfinałach najwięcej punktów bonifikacyjnych ma 0 pkt karnych. Pozostali mają naliczoną liczbę punktów karnych wynikającą z różnicy punktów bonifikacyjnych do lidera, z mnożnikiem 0,5.
Dwunawrotowy finał ma charakter konkursu dokładności (błąd - 4 punkty karne, przekroczenie czasu - 1 punkt za każdą rozpoczętą sekundę). O zwycięstwie w Pucharze Świata i kolejnych zajętych miejscach decyduje - suma punktów karnych po półfinałach (obliczona według powyższego klucza) i punkty karne z dwunawrotowego finału. Jeśli na pierwszym miejscu zawodnicy mają taką samą ilość punktów karnych, wtedy dochodzi do klasycznej rozgrywki na punkty i czas (tak było podczas półfinału w Goteborgu w 2013, gdzie Beezie Madden pokonała Steve’a Guerdata).
Fot. Holcbecher