Mistrzostwa Świata odbywają się zawsze co 4 lata, od 1990 roku, podczas World Equestrian Games.
Biorą w nich udział zespoły (czteroosobowe + piąty rezerwowy) oraz zawodnicy indywidualni, zgłoszeni przez narodowe federacje. Pary koń-zawodnik muszą spełniać minima kwalifikacyjne, które przed mistrzostwami zbiera się w konkursach Grand Prix i Pucharach Narodów na wszystkich zawodach cztero i pięciogwiazdkowych oraz w wyznaczonych GP na zawodach CSI3*.
Zawodnicy w całych mistrzostwach muszą startować na jednym, tym samym koniu. Na rywalizację składają się trzy konkursy.
Konkurs I - drużynowy i indywidualny
Rozgrywany jest jako konkurs szybkości według tabeli C, jednak parkur powinien być typowy dla dużego konkursu według tabeli A.
Parkur ma pokazać umiejętność pokonywania przeszkód w szybkim tempie i po zacieśnieniu zakrętów. Jednak nie chodzi tu o typowy konkurs szybkości, gdzie zawodnicy podejmują duże ryzyko. Konkurs ten ma ustawić klasyfikację według czasów (będzie ważna do końca rywalizacji), jednak różnice nie mają być zbyt duże.
Ilość przeszkód: 12-14
Maksymalna wysokość przeszkód: 155 cm
Szerokość okserów: do 2 metrów, triple bar: 2.20 m
Rów z wodą: do 4 metrów
Dystans: 500 - 600 metrów
Kolejność startu ekip i zawodników indywidualnych ustalona jest w drodze losowania. Podobnie jak w innych imprezach mistrzowskich, po tym konkursie przyznawane są punkty karne według następującego klucza: strata czasu w sekundach do zwycięzcy pomnożona przez 0,5. Wynik zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku.
Zawodnik, który nie ukończył przebiegu, ma do najgorszego rezultatu dodawane 20 punktów karnych.
Konkurs II - finał drużynowy, druga kwalifikacja indywidualna
Jest to konkurs dwunawrotowy, dokładności. Rozłożony jest na dwa dni.
Ilość przeszkód: 12-14
Maksymalna wysokość przeszkód: 165 cm
Szerokość okserów: do 2 metrów, triple bar: 2.20 m
Rów z wodą (jest obowiązkowy w pierwszym nawrocie): 4 metry
Dystans: 500 - 700 metrów
Tempo: 400 m na minutę.
Parkury w dwóch rundach są różne.
W pierwszym nawrocie biorą udział wszyscy zawodnicy i wszystkie ekipy z pierwszego konkursu. Do drugiego nawrotu awansuje 10 najlepszych drużyn i zawodnicy, którzy znajdą się do 60 pozycji w klasyfikacji indywidualnej.
Zawodnicy, którzy znaleźli się w pierwszej dziesiątce ekip, ale indywidualnie zajmują dalsze, niż 60 miejsce, walczą już tylko dla wyniku zespołowego.
Kolejność startu w pierwszym nawrocie zarówno drużyn, jak i zawodników indywidualnych, ustalana jest w drodze nowego losowania.
W drugim nawrocie najpierw startują Ci, którzy zakwalifikowali się tylko indywidualnie, a po 30 minutach przerwy rozpoczyna się rywalizacja drużynowa. Ekipy, jak w Pucharze Narodów, startują w kolejności do zajmowanych miejsc.
Klasyfikacja drużynowa
Do klasyfikacji zespołu liczą się trzy najlepsze wyniki z trzech przejazdów (konkurs I i dwa nawroty finału). O zwycięstwie decyduje suma punktów karnych po trzech występach. Gdyby ekipy na pierwszym miejscu miały taką samą ilość punktów (co jest mało prawdopodobne), to następuje rozgrywka na punkty i czas, w której biorą udział wszyscy zawodnicy z drużyny.
Dodatkową bonifikacją dla sześciu najlepszych drużyn podczas Mistrzostw Świata jest bezpośredni awans do Igrzysk Olimpijskich.
Konkurs III - finał indywidualny
Jest to konkurs dwunawrotowy.
Ilość przeszkód: 11-13
Maksymalna wysokość przeszkód: 165 cm
Szerokość okserów: do 2 metrów, triple bar 2.20 m
Rów z wodą (nie jest obowiązkowy): do 4 metrów
Dystans: 450 - 600 metrów
Tempo: 400 m na minutę
W drugiej rundzie jest maksymalnie 12 przeszkód, na nowym parkurze, a ich wysokość jest podobna. Dystans wynosi między 400, a 500 metrów. Rów nie jest używany.
W pierwszej rundzie startuje 25 najlepszych jeźdźców po dwóch pierwszych konkursach. W drugim nawrocie bierze udział 12 najlepszych zawodników. Jeśli Ci, którzy zajmują 12 miejsce mają taką samą ilość punktów, wtedy o wejściu do drugiego nawrotu decyduje wynik z pierwszego nawrotu finału. Kolejność startu w drugiej rundzie jest odwrotna do zajmowanych miejsc.
Klasyfikacja indywidualna
Mistrzem Świata zostaje zawodnik, który po trzech konkursach ma najmniejszy wynik. W przypadku równej ilości punktów karnych, następuje rozgrywka na punkty i czas. Pozostali zawodnicy w przypadku równej ilości punktów karnych są sklasyfikowani według czasu obu nawrotów trzeciego konkursu.
Każdy konkurs podczas Mistrzostw Świata ma swoją indywidualną klasyfikację i nagrodę. W Herning pula w pierwszym konkursie wynosi 92 600 euro, w konkursie II za indywidualną klasyfikację 92 600 euro, a za końcową klasyfikację drużynową 277 800 euro. Po finale indywidualnym przyznawane są nagrody za końcową klasyfikację dla wszystkich 25 uczestników. Pula nagród wynosi 463 000 euro.
Warto przypomnieć, że do 2014 roku o miejscach na podium decydował finał TOP Four, w którym każdy z czterech najlepszych zawodnik startował na swoim koniu i trzech koniach przeciwników.
Fot. FEI/ WEG 2014
